ناصرخان هنوز نمرده است - مجله یک کامپیوتر

فدراسیون بین المللی تاریخ و آمار فوتبال، ناصر حجازی را دومین دروازه بان برتر قرن بیستم قاره آسیا معرفی کرده است. حجازی به عنوان چهل و یکمین دروازه بان برتر قرن بیستم دنیا از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال دنیا و جزو 10 بازیکن برتر قاره آسیا در تمامی ادوار مسابقات جام دنیای معرفی شده است. او دارای رتبه 134 دنیا و رتبه دوم ایران با رکورد 837 دقیقه در بسته نگاه داشتن دروازه از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال دنیا است. به بهانه سالگرد تولد عقاب آسیا، نگاهی به حیات فردی و حرفه ای او در عالم ورزش می پردازیم.

در 23 آذر 1328 در تهران به دنیا آمد. پدرش متولد تبریز بود و آژانس املاک داشت. وی با چهار خواهر و یک برادر در خانواده ای هشت نفری زندگی می کرد. دوره دبستان را در مدرسه هخامنش و دوره دبیرستان را در مدارس سعادت، سینا، سهند و شرق طی کرد. در سال 1350 وارد مدرسه عالی ترجمه شد و در سال 1356 لیسانس خود را دریافت کرد. حجازی متاهل و دارای دو فرزند به نام های آتیلا و آتوسا بود که هر دو از بازیکنان فوتبال بودند.

رشته ورزشی اصلی ناصر حجازی بسکتبال بود و در شانزده سالگی در تیم منتخب دبیرستان ابومسلم بازی می کرد و حتی برای تیم ملی جوانان بسکتبال ایران هم انتخاب شد. ناصر، فوتبال را به صورت تفریحی دنبال می کرد، اما حضور او در درون دروازه و روی آوردن به دنیای حرفه ای فوتبال به صورت اتفاقی شکل گرفت. حجازی که برای تماشای مسابقات فوتبال مدارس رفته بود، به علت مصدومیت دروازه بان مدرسه و با توجه به بلندی قامت و بسکتبالیست بودنش با درخواست مربی تیم درون دروازه ایستاد و در مقابل حریف به خوبی ایستادگی کرد. این اتفاق سرآغاز سال ها حضور وی در صحنه فوتبال بود.

تیم فوتبال نادر در دسته دوم باشگاه های تهران اولین باشگاه حجازی بود و از همان تیم به تیم ملی جوانان و تیم ملی بزرگسالان رسید. سال 1348 به تاج پیوست و در همان سال، قهرمانی جام باشگاه های آسیا و جام تخت جمشید را با این تیم به دست آورد. حجازی تا پایان دوران بازیگری خود به جز سال های 1355 تا 1358 که برای تیم شهباز بازی کرد و مدت کوتاهی پس از جام دنیای 1978 آرژانتین که با تیم منچستر یونایتد انگلستان تمرین نمود و در پنج دیدار محبت آمیز برای این تیم به میدان رفت، در بقیه این مدت دروازه بان تاج و استقلال تهران بود و با این تیم چندین دوره قهرمانی در لیگ کشور، جام باشگاه های تهران، جام حذفی ایران و جام باشگاه های آسیا را جشن گرفت.

حجازی پیش از آغاز جام دنیای 1978 آرژانتین و زمانی که با تیم ملی ایران به کشور فرانسه رفته بود، با پیشنهاد تیم پاری سن ژرمن فرانسه روبرو گشت، اما انتقال به باشگاه های اروپایی را به بعد از جام دنیای موکول کرد تا با پیشنهادات بهتری روبرو شود که از سوی تیم منچستر یونایتد انگلستان برگزیده شد، ولی به دلیل عدم صدور رضایت نامه از سوی فدراسیون وقت، این انتقال صورت نپذیرفت. حجازی در پایان دوران بازیگری خود به کشور بنگلادش رفت و دروازه بان و سپس سرمربی تیم محمدان شد و بازی خداحافظی خود را در همان تیم انجام داد.

ناصر حجازی اولین بازی ملی خود را در 22 شهریور 1348 در آنکارا در مقابل تیم ملی پاکستان انجام داد. آخرین بازی او هم در سال 1359 و در بازی ایران و کویت انجام گرفت و بعد از آن به دلیل قانون 29 ساله ها که حضور بازیکنان بالای 29 سال در تیم ملی را ممنوع می کرد، از تیم ملی کنار گذاشته شد. ناصر حجازی با تیم ملی ایران دو بار قهرمانی جام ملت های آسیا (1972 و 1976) و یک بار قهرمانی بازی های آسیایی 1974 تهران را جشن گرفت و در جام دنیای 1978 آرژانتین و المپیک 1972 مونیخ شرکت کرد و سهمیه حضور در المپیک 1976 مونترآل و مقام سومی جام ملت های آسیا 1980 را هم بدست آورد. حجازی نزدیک به 70 بازی ملی در کارنامه خود دارد.

اولین تجربه مربیگری حجازی در محمدان بنگلادش بود و با این تیم 3 بار قهرمان لیگ کشور بنگلادش شد. نقطه اوج این باشگاه با پیروزی بر پرسپولیس و صعود به یک چهارم نهایی جام باشگاه های آسیا رقم خورد. حجازی در سال 1375 سرمربیگری استقلال را پذیرفت و در زمانی کمتر از سه سال، پیروز شد این تیم را به مقام نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا، قهرمانی و نایب قهرمانی در لیگ کشور برساند. در این دوران حجازی توانست تیم استقلال را بعد از شکست 1-0 در تاریخ 25 تیر ماه 1376 مقابل تیمی از کشور آذربایجان در مسابقات جام خزر، در 32 دیدار متوالی داخلی و خارجی بدون شکست هدایت نماید. اولین شکست استقلال بعد از 32 دیدار متوالی بدون باخت، مقابل تیم فولاد خوزستان در تاریخ 4 مردادماه 1377 از سری مسابقات لیگ کشور و در حالی که قهرمانی استقلال از چند هفته مانده به پایان مسابقات مشخص شده بود، رخ داد. حجازی بعد از قهرمانی استقلال در جام باشگاه های ایران، در تاریخ 2 شهریورماه 1377 از سوی کنفدراسیون آسیا به عنوان مربی برتر ماه این قاره انتخاب شد.

حجازی در سال 1386 مجدداً هدایت باشگاه استقلال تهران را پذیرفت، اما به دلیل عدم حمایت هیات مدیره وقت و دخالت در کار او، قبل از اتمام نیم فصل از سرمربی گری استقلال کناره گیری کرد تا به عنوان مدیر فنی نظاره گر عملکرد استقلال باشد. استقلال در همان سال با تیمی که حجازی ساخته بود و تا صعود به مرحله نیمه نهایی وی را در کنار خود می دید، توانست مقام قهرمانی جام حذفی کشور را به دست آورد.

ناصر حجازی در سال 1387 با پیشنهاد تیم ابومسلم خراسان روبرو گشت و علیرغم نظارت بر عملکرد این تیم در چند بازی، به دلیل مسائل مالی پیشنهاد و هدایت این تیم را نپذیرفت. او در سال 1388 به سمت مدیرفنی تیم فوتبال دی استرادا اسلواکی منصوب شد و توانست این تیم را راهی مرحله نیمه نهایی جام حذفی کشور اسلواکی کند، که متاسفانه به دلیل مبتلا شدن به بیماری سرطان ریه، نتوانست هدایت دی استرادا در این مرحله از مسابقات را عهده دار باشد تا زمینه حضور این تیم در جام یوفا فراهم شود. حجازی در سال 89 به ریاست کمیته فنی و مشاور ارشد مدیر عامل باشگاه استقلال تهران منصوب شد و در باشگاه گسترش فولاد تبریز نیز با سمت کننده تام الاختیار مالک باشگاه به این تیم مشاوره می­ داد.

ناصر حجازی در تاریخ دوم خردادماه 1390 بعد از 18 ماه مبارزه با بیماری سرطان از دنیا رفت و در چهارم خردادماه بعد از خداحافظی با دوستدارانش در ورزشگاه آزادی، در میان خیل عظیمی از جمعیت در قطعه نام آوران بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.

عده زیادی از شخصیت های ورزشی، سیاسی، و هنری به مناسبت درگذشت او پیام تسلیت فرستادند. سپ بلاتر در نشست ژوئن 2011 کنگره فیفا نام کسانی را برد که در سال گذشته از خانواده فوتبال درگذشته اند و در این میان نام ناصر حجازی هم از ایران مطرح شد و بلاتر با صحبت درباره ناصر حجازی به احترامش یک دقیقه سکوت در کنگره بیان نمود. سر الکس فرگوسن مربی وقت منچستر یونایتد در دوران بیماری ناصر حجازی در نامه ای برای سلامتی و بهبودی او دعا کرد.

چندی پیش، شورای شهر تهران در مصوبه خود، خیابانی در غرب تهران را به نام ناصر حجازی، اسطوره دروازه بانی تیم ملی فوتبال ایران نام گذاری کرد.

در سال 1392 بر اساس طرح و ایده ای از سوی امیر رفیعی و با همراهی سعید رمضانی، داماد خانواده ناصر حجازی و نیاز افشین کیا، ساخت فیلمی مستند پیرامون زندگی ناصر حجازی آغاز شد که تولید آن به تهیه کنندگی و اجرای امیر رفیعی در آذر ماه 1394 به پایان رسید. این فیلم با عنوان من ناصر حجازی هستم... و روایت متن توسط شهاب حسینی، بهرام رادان، پرویز پرستویی، مسعود رایگان، مهران مدیری و رویا تیموریان و صدای رضا یزدانی در تیتراژ پایانی ساخته شد که به رغم توقیف، حواشی و شکایت های بسیار از تهیه کننده آن، توانست رکورد پرفروش ترین مستند تاریخ سینمای ایران را به خود اختصاص دهد.

علی کریمی در سال 1390، طی نامه ای به مناسبت افتتاح سایت ناصر حجازی برای او نوشت: در حالی که فضای فوتبال را ریاکاری و تظاهر مسموم کرده است و در روزگارانی که نوکرم و چاکر م های مصنوعی و مصلحتی همه جا رایج شده است، ناصر حجازی را باید اسطوره ای با شخصیت، چهره ای یک رنگ و استثنایی در این فوتبال به حساب آوریم. او سال های سال در کنج خانه اش و بی توجه به هیاهوی پوشالی اطراف خویش، سخت ترین تبعیض ها، ظلم ها و بی اعتنایی ها را دیده، اما به هیچ قیمتی حاضر نشده است تا به فروش گذاشته شود. این اسطوره به واقع کمیاب ما، کرنش را بلد نیست. ناصر حجازی چهره ای مقاوم در مقابل زورگویان است. او بدون هیچ ملاحظه کاری معایب را می گوید و دلسوزی راستین می باشد که هرگز تن به خوش خدمتی نداده است و حرف هایش همواره در راستای مصلحت فوتبال و ضد مصلحت شخصی خویش بوده است. در پایان، فوتبال تمام می شود، همانطور که سال هاست فوتبال را برای حجازی تمام کرده اند، اما آنچه از ایشان باقی مانده است، همانا شخصیت منحصر به فرد، مرام پهلوان منشانه و یکرنگی های همیشگی اش است. خدایا او را برای ما حفظ کن.

حجازی چندی پیش از مرگ در پاسخ به کمک های ادعایی به خود گفته بود: این ها اصلا عددی نیستند که به من کمک کنند. این ها خیلی کوچک تر از این حرف ها بودند که بیایند به من کمک کنند، آن ها در اندازه کسانی نبودند که بیایند به ناصر حجازی کمک کنند.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا، مکزیک و کوبا