زدودن غبار از شانه نظام درمان، انقلاب بهداشت و درمان پس از انقلاب

به گزارش مجله یک کامپیوتر، خبرنگاران - گروه استان ها: بهمن ماه هر سال، بهانه خوبی است برای مرور تاریخ و آنچه سال ها پیش از آن بر یک ملت و مملکت گذشته بود. ماهی که مبدأ یک اتفاق تاریخی برای کشورمان شد و بعد از آن همه چیز با متر و معیار اسلام در مملکت داری سنجیده شد، جمهوری اسلامی شد معیار خوبی برای یک مقایسه تاریخی از آنچه که پیش از این مبدأ تاریخ تحول بر این سرزمین گذشته و آنچه پس از آن روز در حال وقوع است. مبدایی که البته نه یک روز، بلکه یک دوره تحول را شامل می گردد.

زدودن غبار از شانه نظام درمان، انقلاب بهداشت و درمان پس از انقلاب

فراز و نشیب های بهداشت و درمان کشور از جمله مؤلفه هایی است که به آسانی می توان با معیارهایی تعیین، روند تحولات آن را با آنچه قبل از انقلاب وجود داشت مورد مقایسه قرار داد و این مقایسه از زبان پزشکانی که پیش از انقلاب هم در این زمینه فعالیت داشتند می تواند عادلانه تر باشد.

تقی رزاقی متولد سال 1313 در قم است و تحصیلات دبستان تا دبیرستان خود را هم در همین شهر گذرانده و سپس در رشته پزشکی دانشگاه اصفهان تحصیل نموده است.

وی که از همان سال ها فعالیت در زمینه بهداشت و درمان قم را تا به امروز ادامه داده است در رابطه با شروع فعالیت خود و وضعیت بهداشت و درمان قبل از انقلاب در گفت وگو با خبرنگاران، می گوید: بعد از قبول در دانشگاه چون جز نفرات اول بودم یاری هزینه ای را دریافت کردم که در قبال یاری هزینه باید بعد از فراغت از تحصیل به خدمات بهداشتی مشغول می شدیم.

جولان بیماری های واگیردار

به گفته این پزشک قمی آن موقع حرف اول را بیماری های واگیردار می زد، بیمارهایی مانند سل و دیفتری و وبا گاهی تا حدی پیش می رفت که جان یک جمعیت عظیم را می گرفت و به همین خاطر برای جلوگیری از این وضعیت تشکیلاتی به عنوان طب پیشگیری در کشور به وجود آمد که مسئولیت واکسیناسیون و بهداشت محیط را داشت و همراه این تشکیلات مهندسان بهداشت هم بودند که یاری می کردند تا وضعیت بهداشتی روستاها تا حدی از وضعیت اسفباری که به آن دچار بود فاصله بگیرد، اما با این حال تلفات بیماری ها بسیار زیاد بود.

رزاقی که مسئولیت طب پیشگیری شهرهای حد فاصل الیگودرز تا کاشان را در آن موقع برعهده داشت اعتقاد دارد: همان زمانی که این وضعیت در کشور حاکم بود بسیاری از دانشجویانی که دوره پزشکی خود را گذرانده بودند بعد از تحصیل به خارج از کشور بورسیه شدند اما من و همه کسانی که ماندیم اعتقاد داشتیم که این پولی که برای یاری هزینه تحصیلی به ما داده بودند برای مردم و حق الناس بود و باید در قبال آن خدمت می کردیم.

سال 45 اپیدمی وبا شدت گرفته بود و ما را برای مقابله با آن به مرز افغانستان فرستادند، این را رزاقی گفته و می افزاید: شدت محرومیت به حدی بود که ما همانطور که برای بیمار یابی روستا به روستا پیش می رفتیم از مرز ایران خارج شدیم و ناگهان یک وقت فهمیدیم که وارد خاک کشور افغانستان شده ایم، وضعیت کشورداری تا این حد نابسامان بود.

به گفته وی که 4 سال مسئولیت مرکز بهداشت قم و مسئولیت درمان بیماران مسلول قم را برعهده داشت، بعد از انقلاب تمام تشکیلات سازمان های دولتی و از جمله بیمارستان های به هم ریخت آن موقع بیمارستان عرب نیا تازه ساخته شده بود اما هنوز راه اندازی نشده بود و مثلاً مانیتور بخش سی سی یو و یا ماشین های دیالیزی و همه تجهیزات پزشکی دیگر در انبار خاک می خورد و تا پیش از انقلاب هیچ کس به فکر راه انداختن آنها بود.

جان تازه در تن سیستم درمان قم

آن طور که او می گوید مسئولیت بیمارستان کامکار در همان سال ها از سوی آقای اشعری نماینده امام(ره) به وی تفویض شد در شروع مواجهه با بیمارستان همه چیز به هم ریخته بود و برای اولین اقدام چند بهیار را برای گذراندن دوره های دیالیز و قلب به تهران فرستادیم و سپس آشپزخانه ای قدیمی که در بیمارستان کامکار بود را خراب کردیم و به یک سالن بزرگ تبدیل کردیم و دستگاه های دیالیزی که سال ها خاک می خورد را به راه انداختیم و مانیتورها را وصل کردیم.

به گفته این پزشک قمی در دوران قبل از انقلاب، قم هیچ کدام از بخش های دیالیز و سی سی یو و قلب را نداشت و بعد از انقلاب کار بخش های مختلف به مرور شروع شد و بخش سی سی یو، دیالیز، بخش قلب، داخلی و جراحی عمومی در بیمارستان کامکار و عرب نیا توأمان راه افتاد.

رزاقی ادامه می دهد: بعد از مدیریت دوساله بیمارستان کامکار که به وضعیت تقریباً باثباتی رسید ترجیح دادم دوباره به درمان بیماران مسلول شهر بپردازم و البته در کنار آن در نظام پزشکی هم که تا پیش از انقلاب در قم اصلاً موجودیت نداشت شرکت کردم و بالاترین آرا را به دست آوردم و مسئول نظام پزشکی قم شدم.

این پزشک قمی که هنوز تحت تأثیر سختی های بیماری های واگیر در آن دوران قرار می گیرد می گوید: با اقدامات بعد از انقلاب است که همه این بیماری ها از بین رفته است، مثلاً آب های آشامیدنی غیر بهداشتی، خزینه های نامناسب و عدم اطلاع مردم باعث شیوع بیماری می شد، بچه دوساله در اثر تب فلج می شد و یا اپیدمی مننژیت یک مرتبه تعداد زیادی از بچه ها را از بین می برد که خداروشکر بعد از انقلاب همه این موارد کنترل و مدیریت شد.

به گفته وی در خود قم نیز بیماری های واگیر بسیار رواج داشت برای مثال سال 50 و 51 در قم اپیدمی آبله شد و جان بسیاری از مردم قم را تهدید کرد اما امروز یک کیس بیماری آبله هم دیگر در ایران و جهان وجود ندارد و ویروسش در انیستو پاستور پاریس نگهداری می گردد.

رشد تخصص پزشکی در ایران

به گفته این پزشک قمی رشد تخصص پزشکی در ایران یکی از عوامل پیشرفت بهداشت و درمان است، امروز ما از نظر تخصص پزشکی سرآمد کشورهای خاورمیانه هستیم و خیلی پیشرفت داشته ایم، افتخار ما در ایران این است که موارد بیماری های عفونی را به صورت نادر داریم در صورتی که در کشورهای همسایه این بیماری ها یکی از بیماری های بومی است و این به دلیل پیشرفت مملکت از نظر مسائل بهداشتی است.

آن طور که وی می گوید ایران امروز در بخش های جراحی، داخلی و پیوندهای قلب و کلیه و کبد در خاورمیانه حرف اول را می زند اما با توجه به همه این پیشرفت ها هنوز نارسایی از نظر پزشکی داریم به این خاطر که رشد جمعیت با پیشرفت مسائل بهداشتی هماهنگی ندارد و گسترش مسائل پزشکی باید بیشتر از این باشد و تشکیلات بیمه ای باید بیش از این گسترش پیدا کند که مردم به درمان و پزشکی دسترسی داشته باشند.

ایران امروز مقصد بیماران بسیاری از کشورهای اطراف است

دکتر عبدالرحیم زمردی هم از دیگر پزشکان با سابقه قم است که معتقد است کیفیت پزشکی در سال های بعد از انقلاب در ایران بسیار رشد داشته است و با پیشرفت جهانی کشور ما هم از کاروان علم عقب نمانده است به طوری که امروز مقصد بیماران بسیاری از کشورهای اطراف است. پیش از انقلاب پزشکان هندی سهم مهمی در درمان پزشکی در تمام رشته ها در ایران داشتند اما رشد علم بعد از انقلاب به حدی رسیده است که ما باید به کشورهای دیگر پزشکان مجرب بفرستیم.

این چشم پزشک متولد 1311 است و در سال 1330 تحصیل در رشته پزشکی را در دانشگاه تهران شروع کرد و بعد از فارغ التحصیلی به صورت مداوم در عرصه پزشکی مشغول به فعالیت بوده است.

آن طور که وی می گوید پیش از انقلاب 9 سال در نقاط مختلف کشور از جمله آذربایجان و مرز ایران و شوروی و خراسان شمالی خدمت کرد و بعد از آن در بیمارستان نکویی قم استخدام شد و از سال 1351 تاکنون به کار چشم پزشکی مشغول است.

وی با مقایسه وضعیت پزشکی قبل از انقلاب با بعد از آن نیز می افزاید: پزشکی قبل از انقلاب در حد یک درمان ابتدایی بوده است اما در مقابل علم در این سال ها به خصوص در رشته چشم پزشکی بسیار ترقی نموده است و بهبودی بیماران با پیش از انقلاب قابل مقایسه نیست و نمونه این پیشرفت ه،ا بیمارستان مادر چشم پزشکی به نام فارابی در تهران است که پیشرفت های بسیاری داشته است.

به گفته وی در زمینه منابع علم پزشکی هم پیشرفت ها مشهود است به طوری که کتاب های پزشکی پیش از انقلاب اغلب به فارسی بوده و اکنون جنبه تاریخی دارد اما امروز علم چشم پزشکی ما از علم جهانی کسب می گردد و کتاب های جدید و امروزی به سرعت در دسترس پزشکان ایرانی قرار می گیرد، نمایشگاه های کتاب هم نمونه ای از این نتایج است.

وی با تأکید بر راه اندازی تشکیلات چشم پزشکی در استان قم ادامه می دهد: در آن سال ها با اینکه از نظر مالی کمبودی وجود نداشت، در بیمارستان ما ماده بی حسی شدیداً کمبود داشت در حالی که امروز در هر داروخانه ای به فراوانی یافت می گردد.

آن طور که زمردین می گوید بیماری های چشمی در آن موقع بسیار رواج داشت و گاهی به مشکلاتی همچون نابینایی منتهی می شد یکی از بیماری هایی که قبل از انقلاب در ایران بسیار رواج داشت بیماری تراخم بود که باعث کوری می شد اما امروز به طور کلی ریشه کن شده است.

گذری کوتاه به تاریخ اثبات می نماید که دستگاه بهداشت و درمان با سرعت خوبی پس از انقلاب در حال حرکت بوده و کمتر زمانی است که درجا زده باشد.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا، مکزیک و کوبا

منبع: خبرگزاری مهر
انتشار: 24 مهر 1400 بروزرسانی: 24 مهر 1400 گردآورنده: 1com.ir شناسه مطلب: 4304

به "زدودن غبار از شانه نظام درمان، انقلاب بهداشت و درمان پس از انقلاب" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "زدودن غبار از شانه نظام درمان، انقلاب بهداشت و درمان پس از انقلاب"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید